ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
این عکس رو داشته باشید تا برم برگردم تا توضیحات لازم رو بهش اضافه کنم!
بعدا" نوشت :
یک روز به ذهنم رسید که جدای از هر چیزی ، اینکه 2 بعد برای انجام یک کار جلوی چشم آدم باشه ، بهش خیلی کمک میکنه که
1.بعد نعمت ها
2.بعد پله های تحقق در مسیر خلق هدف
اینها رو مثل دنباله های بادبادک که حلقه مانند هست درست کردم و به هم چسبوندم.
نخست.بعد نعمت ها
همیشه یادم باشه که چه چیزهایی دارم که باید شکر گذارشون باشم و نگذارم این نعمت ها از دست برن که افسوس میخورم
1.نعمت سلامت
2.نعمت اراده
3.نعمت ورزش ( اراده )
4.نعمت جوانی ( و زندگی و اینکه هنوز زنده ام و نفس میکشم )
دوم.پروسه تحقق یک هدف
1.هدف
2.اراده / انگیزه
3.تلاش تا اخرین لحظه
4.نماز و دعا
5.ورزش
6.پشتکار و دست نکشیدن
7.حفظ روحیه و نشاط
8.نا امید نشدن و صبور بودن
توضیحات تصاویر
کودک و پدر و مادر
راستش این تصویر رو خیلی دوست دارم ، شاید عکسش رو دادم به فرش بافی که قالیچه اش رو برام درست کنه ، باید یادم باشه که من زمانی کودک بودم و پدر و مادرم برام خیلی زحمت کشیدن ، سختی های گذشته و اون دوران نباید یادم بره تا بتونم جبران کنم.
انگشت های گره خورده
بهش میخوره که یه دختر و پسری ، انگشت کوچیک هاشونو به هم گره زدن و قفل کردن ، یعنی به هم قول هایی دادن و زمانی که بهش نگاه میکنم باید یادم باشه که من هم به خودم و همسر جان آیندم قولهایی دادم که باید بهشون متعهد بمونم.
سایر موارد
هر کدومشون در تقویم زندگی اضافه شدن به این مجموعه که پیام های خودشون رو برام دارن و عاشقشونم
ممنون بابت توضیحات
توکل بخدا سرآمد هر کار ومسیریه
بله همینطوره
تو اینستا ادمایی که خودشونن نمی تونن به خاطر یه مسایلی حرف های دلشونو بنویسن یا حتی نظری که دارنو بگن .همه از قضاوت شدن می ترسیم یه جورایی .
تو اون محیط ، چون ملاک شماره تلفنه و اگه کسی بیاد تو یه جایی مثل اینستا یا واتساپ که برای مخاطبین پیام میاد که فلانی هم اومد ، اره خب محیطش متفاوت از اینجاست .
درسته من هم از قضاوت شدن میترسم و این مسئله رو داشتم که باعث افت من شد
تو اینستا ادمایی که خودشونن نمی تونن به خاطر یه مسایلی حرف های دلشونو بنویسن یا حتی نظری که دارنو بگن .همه از قضاوت شدن می ترسیم یه جورایی .
چه خوبه که تو هنوز اینجا می نویسی
فکر کنم از ننوشتن دارم می میرم
باید شروع کنم
چه جالب ، وقتی پست قبلی رو تکمیل و انتشار رو زدم کامنت شما به مجموعه کامنت ها اضافه شده بود
نوشتن تو وبلاگ یک چیز دیگست ، اینستا رو خیلی دوست ندارم ، چون بقیه همه اش لایک میکنن ، نظر نمی ذارن ، مگه اونایی که خیلی خاص باشن از لایک کردن بدم اومده
در ثانی من عاشق نوشتن و اشتراک نظرات هستم و هنوز نتونستم با اینستا و کانال هاش کنار بیام
بله حتما