بازگشت خاطره انگیز!

سلام

سفر2 روزمون به آخر رسید و این سفر ، خیلی با حال بود چون آبجی و مادر شمال بودن و مرخصیشون تموم شده بود که رفتیم اونا رو بیارم و البته این هوا هم بارونی بود و با اینکه من هوای بارونی رو خیلی دوست دارم ، خیلی زیاد ولی رانندگی تو این هوا بخاطر لغزندگیش سخته و خطرناکه ، اما جالبیش این بود که من تو مسافرت های اخیر چون از مسیر هراز میریم ، هم با برنامه مسیریاب " مجیک ارث" کار کردم و هم با "ویز " ، هر حفتشون امکانات مخصوص به خودشون رو دارن که اون یکی ها ندارن و بهترین برنامه اگه با با اعلام نکردن مسیر مشکل ندارین همون گوگل مپ هست ، آنلاین و سریع ولی خب یه سری امکانات نداره دیگه.

برنامه ویز که البته من راهنمای فارسی برنامه رو از موبولرن خریدم و برنامه رو با فیل انداز نصبش کردم ، امکاناتش فوق العاده بود جوری که اگه فیله خوردتش خب حق داشتن! مثلا اینطوریه که شما یه مسیری دارین میرین بعد پلیس یه جا قایم شده سریع تو مسیر میزنین که  دقیقا کجا پلیس پنهان شده و هر کی ویز داشته باشه و تو اون مسیر باشه میفهمه و البته قابلیت دیگه اش اینه که خودتون صدای خودتون رو ضبط می کنید بعد تو مسیر با توجه به اون موقعیت صدای خودتون برای راهنمایی پخش میشه!

البته خیلی جای کار داره ولی امکانات باحالی داره ولی یه اشکالش ، این بود که چون آنلاین بود و منم رایتل داشتم و نتش H بود همش میزد دنبال سرچ شبکه اش است ، مجیک ارث هم خیلی عالیه ولی نقشه اش آفلاینه و یه جاهایی خوبه و یه جاهایی بد ، مثلا یه سری جاها رو تو نقشه اش نداره ولی ویز هم یه سری حاها رفتم چون دنبال نت بود نقشه اون مسیر رو نداشت بهر حال

هم مجیک ارث و هم ویز عالین برای مسافرت ها و مخصوصا ویز که بصورت آنلاین کارهای جالبی میشه انجام داد بهر حال ، ما رفتیم شمال و پدرجان هم راهنمایی کردم که کجاها چیکار کنه و تو این مدت کوتاه رفتیم ویلامون و کمی از محصولات باغ خودمون رو چیدیم و جای همگی خالی ( عکس ها در ادامه ) و برام جالب بود بعد از تونل آمل ، اصن هوا 180 درجه تغییر کرد و اون بارون و اونا تبدیل شد به هوای فقط ابری و چون خواستم اون لحظات رو با دوستان اینجا به اشتراک بذارم کمی فیلم هم گرفتم.

راستی یکی از افتخارات رانندگی ما ، تبدیل لاین 2 لاینه به 4 لاینه هست! اصن یه وضعی! البته فیلمشم گرفتم که مستند باشه!

تشریف بیارین ادامه 

---

راننده خوب!

اصولا" من از رانندگی خیلی خوشم نمی اومد ، دلیلش به زمانی برمیگرده که خواهر زندایی ما که یه نسبتی هم با مادربزرگم داشتن ( یعنی مادر اونا با مادربزرگم روابط فامیلی داشتن ) ، این بنده خدا دخترش تصادف میکنه ( البته ظاهرا" سر پیچ دختره میره سبقت میگره و میخوره به کوه و زخمی زیلی میشن و اون بنده خدا مادرشون مشکلی فشار خون داشته وقتی که ماشین می ایسته از ماشین پیاده میشه و وقتی مسافرای ماشین رو زخمی زیلی میبینه سریع زنگ میزنه خونشون تو شهر و اطلاع میده ولی بخاطر شوک روانی متاسفانه از دست میره - خدا بیامرزتش

من از رانندگی بدم می اومد چون میترسیدم نکنه خدای نکرده برای من هم اتفاق مشابهی بیفته و اتفاقا" این رو همون اول به پدر و مادر جان گفتم که رانندگی رو به این دلیل دوست ندارم ، اونا برگشتن گفتن اگه تو رانندگی نکنی ، خب ما سوار ماشین مردم میشیم ، رانندگی اونا چطوره مگه ؟ بعدا" دیدم ای دل غافل حق با اوناست ، به جای این که من سوار ماشین نشم و رانندگی نکنم ، سوار بشم و رانندگی بکنم منتها مثل آدمیزاد رانندگی کنم و خدایی هر سری رانندگی میکنم خودش یه درسه و حالا بابا هم گواهینامه اش یکساله شده و با هم میریم بیرون و تا رانندگی تو اتوبان و مسیر های شلوغ دستش بیاد.

اما 5 شنبه ای خواهری رو رسوندیم ساری ، بعدش چون سالگرد همون بزرگواری بود که صحبتش شد رفتیم تنکابن یه 6-7 ساعتی تو راه بودیم بعدش فردائیش برگشتیم تهران که اینم ناقابل 9-10 ساعتی تو راه بودیم بخاطر ترافیک و شلوغی جاده ، اما  تو این سفر یه اتفاق جالب افتاد ، من به ذهنم رسیده بود که یه جی پی اس ادم تو ماشین داشته باشه خوبه ولی رفتنی نتونسته بودم یه جی پی اس سخنگو فارسی پیدا کنم و تو مسیر ساری تنکابن اون همراهمون که راه بلد بودن یه تیکه حواسشون نبود ما میریم داخل شهر و میخوریم به ترافیک و شلوغی

بعدش که برگشتیم به پدر جان گفتم برو ببین اون همکارت که جی پی اس سخنگو داره چیه ؟ قیمتش چنده؟ مام بگیریم ، رفت و اومد و اسم برنامه اش رو داد و رفتیم به برنامه بهترش رو پیدا کردیم و امروز غروب جهت تست و بررسی بهش مسیر رو دادیم و زدیم به دل جاده! حالا اون اینطوری راهنمایی میکرد که ...

" 400 متر دیگه دست چپ باید بپیچی ...

رسیدی ، همین الن باید بپیچی ...

میدون رو دیدی ؟ برو داخل ، خروجی سوم رو برو بیرون ...

"

علم چه پیشرفتی کرده!